"Annesi dün Zeynep'e:
'Melek yavrum' diyordu.
İşitince bu sözü
Kız merak etti sordu:"
Sen bebekken bu şarkıyı sana ninni gibi söylerdim. Gerçekten melek gibi bir bebektin. Gazlı, durmadan ağlayan bir bebek hiç olmadın.
"Melek yavrum ne demek?
Doğrusu anlamadım.
Melek kanatlı olur.
Hani benim kanadım?
"Cevap verdi annesi:
Üç yavrum daha vardı
Onlar kanatlanarak
Elimden uçmuşlardı."
Büyüdükçe bu şarkı seni hüzünlendirmeye başladı.
"Anne! Yavrular nereye gitmişler? Annelerini bir daha hiç görememişler mi? " diye sorup durmaya başladın.
Ben de mutlu bir son uydurmak zorunda kalırdım. "Aaa! Hiç olur mu? Büyüyüp gelmişler annelerine sarılmışlar." derdim.
Yıllar geçti sen hala benim melek kızımsın. İyi ki doğdun, iyi ki benim kızmsın. Sen olmasaydın çok eksik kalırdım.
