Bugün bayramın ikinci günü. Bayramları beni neden hüzün sarar bilmiyorum. Halbuki çocukluğumun bayramları hiçte fena değildi. Annemin mutlaka diktiği bayramlıklar, ordan burdan gelen harçlıklar, kaçamak tadına bakılan likörler, gizlice ceplere doldurulan çikolatalar. Yoksa onlar şeker miydi.? Belki annemler çikolata alamıyorlardı. Neyse unutmuşum.
Bu sabah kalktığım da her zamankinin aksine pijama çay keyfini biraz kısa tuttum. Bize bayramda kimse gelmez ama ne olur ne olmaz diye üstüme bir şeyler geçiriverdim.
Sonra çayımı ve laptopumu alıp her zamanki köşeme kuruldum. Bir kaç tane Sezen Aksu şarkısı patlattım. İyi geldi mi? Geldi. Bayram hüznünü arttırdı mı? Arttırdı. Olsun. Tatlı bir hüzündü.
Öğleden sonra belki sahilde yürürüm diye akşamdan buzluktan indirdiğim tavuğu soslayıp fırına attım. Dünden de bir şeyler var zaten, akşam yemek stresine girmeyeyim.
Tavuklar pişerken kırk dakikalık bir pilates yaptım. Bana her zaman iyi gelir.
Sabah kahvaltısı ve öğlen yemeği hayatımda hep vardır. Konca çok düzensiz beslenir. Bazen kahvaltı yapmaz bazen öğlen yemeği yemez.. Ama akşam mutlaka yer. Onun için ben onu kendi haline bıraktım. Ne zaman isterse o zaman yer. Ben düzenli bir şekilde öğünlerimi atlamadan yerim.
Konca "Bir yerlere gidelim mi bugün?" dedi. Uzun zamandırspor salonu dışında birlikte bir yere gittmiyorduk. Tamam dedim.
Riva'ya gitmeye karar verdik. İstanbul'da bir yerlere gitmek için trafiği göze alman lazım. Aldık. Çok da fena değildi.
Ben denize karşı kalamar yedim bira içtim. Konca araba kullanacağı için akşam eve gelmeyi bekledi.
Biz genel de konuşacak bir şeyler bulamayız koncayla. Vır vır konuşan karı kocalara da hayranım ayrıca. Çok kıskanırım aslında konuşan eski karı kocaları.
Ama bu gün çok konuşmasak da güzeldi.
Sonra dönüş yolu. Markete uğrama, alışveriş. Şimdi ben bunları yazıyorum. Biraz sonra bir film seyrederim. Konca votkasını almış keyif yapıyor.
